Przeglądarka IE 11 nie jest wspierana na witrynie. Proszę skorzystać z nowej przeglądarki Edge firmy Microsoft

Referat Prasowy Urzędu Miejskiego w Gdańsku

Czas powstania: XX w. Wymiary: Szerokość: 1,5 cm, Długość: 42 cm, Waga: 22 g Materiał: imitacja bursztynu, Technika: polerowanie, szlifowanie, Opis: Sznur korali fasetowanych. Paciorki owalne o różnej wielkości, zwiększające się od zapięcia do środka sznura. Zapięcie plastikowe, dwuczęściowe, zamykane przez zakręcanie. Paciorki przejrzyste w kolorze koniakowym - imitacja bursztynu.
Zdjęcie portretowe: Andrzej Gierszewski

Andrzej Gierszewski
Muzeum Gdańska

Data publikacji 15:00

Co udaje bursztyn? Nowa opowieść wystawy stałej w Muzeum Bursztynu

Od 6 grudnia 2025 roku w Muzeum Bursztynu w Gdańsku będzie można zobaczyć nową część wystawy stałej zatytułowaną „Imitacje i falsyfikaty bursztynu”. Ekspozycja prezentuje różnorodne materiały, które na przestrzeni wieków  od starożytności po XXI wiek  udawały bursztyn bałtycki. Wśród zgromadzonych obiektów znajdują się m.in. poliestry, kopale, szkło, żywice syntetyczne, galalit, PMMA oraz polistyren.

– To przystępna opowieść o tym, jak wiele różnorodnych materiałów potrafiło naśladować bursztyn i dlaczego jego rozpoznawanie bywa prawdziwie detektywistycznym wyzwaniem – mówi Waldemar Ossowski, dyrektor Muzeum Gdańska. – Każda z ośmiu gablot kryje jeden autentyczny okaz bursztynu bałtyckiego, który zwiedzający mogą odnaleźć wśród imitacji. To świetna propozycja zarówno dla początkujących miłośników bursztynu, jak i dla tych, którzy chcą dowiedzieć się więcej o skarbach ukrytych w rodzinnych szkatułkach.

Wystawa wyjaśnia, dlaczego bursztyn od tysiącleci był tak chętnie naśladowany. W starożytności przypisywano mu właściwości lecznicze i magiczne, a jego wysoka wartość i ograniczona dostępność sprzyjały powstawaniu podróbek, o których wspominał już Pliniusz Starszy. W XIX i XX wieku dynamiczny rozwój chemii sprawił, że syntetyczne materiały zaczęły naśladować bursztyn z zadziwiającą skutecznością. W Polsce w latach 70. XX wieku popularność zdobyły poliestrowe ozdoby, które masowo trafiały do domów i sklepów z pamiątkami.

Bursztynowy budda? Czyli poliestry, kopale, szkło i... cała reszta

Ekspozycję dopełniają ciekawostki o najciekawszych obiektach, m.in. radzieckim zegarku „Czajka” oprawionym w epoksydową biżuterię, poliestrowych figurkach z lat 70. czy efektownych imitacjach inkluzji, w których owady zatopione w syntetycznej żywicy wyglądają niemal jak prawdziwe.

– Wystawę tworzy osiem gablot, a w każdej z nich znajduje się drobny test na spostrzegawczość – podkreśla Dorota Wojewódka z Muzeum Bursztynu, współkuratorka ekspozycji. – Wśród imitacji ukryliśmy jeden prawdziwy okaz bursztynu bałtyckiego. Zwiedzający mogą sprawdzić, czy rozpoznają „złoto Bałtyku” bez pomocy laboratoriów, lup i specjalistycznych badań. Nawet nasz zespół kuratorski czasem nie potrafił odróżnić oryginału od falsyfikatu bez specjalistycznych narzędzi, co tylko pokazuje, jak bardzo współczesna technologia poszła naprzód.

Wystawa składa się z blisko 250 obiektów oraz materiałów audiowizualnych. Jej przygotowanie było możliwe dzięki dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Wspieranie działań muzealnych – wystawy i katalogi 2025”.

Na wystawie pokazano m.in.:

  • Poliestry – popularne „tworzywo” lat 70. XX wieku, z którego w Polsce powstawały długie naszyjniki, bransolety i figurki. Produkty wykonane z tej grupy polimerów sprzedawane były jako „bursztynowe ozdoby”, a jednocześnie ratowały rynek w czasach niedoboru surowca.
  • Szkło - zimne w dotyku, ciężkie, łatwe do rozpoznania – ale odpowiednio barwione potrafi zmylić przy szybkim spojrzeniu. Pierwsze szklane paciorki udające bursztyn tworzono już… 4 tysiące lat p.n.e.
  • Polibern i bernit – materiał z dodatkiem prawdziwego bursztynu, niekiedy nawet w 50%. Dzięki temu można było tworzyć duże obiekty dekoracyjne i wykorzystywać najdrobniejsze odpadki z obróbki bursztynu.
  • Kopale - młodsze żywice, liczące „zaledwie” do 2,6 mln lat. Pachną żywicą intensywniej niż bursztyn i miękną podczas polerowania. Często zabezpieczane lakierem, by ładniej się błyszczały.
  • PMMA, polistyren, galalit i żywice epoksydowe – każdy z tych materiałów ma własną historię – od przypadkowego wynalezienia celuloidu w 1869 roku, a następnie galalitu w 1899 roku po współczesne żywice epoksydowe chętnie wykorzystywane przez projektantów biżuterii.
  • Imitacje inkluzji – efektowne „owady w bursztynie”, które jako pamiątki z wakacji robią furorę na straganach. W większości to stworzonka zatopione w żywicy syntetycznej, a bardziej wyrafinowane wersje ukrywają inkluzje roślinne i zwierzęce między cienkimi warstwami prawdziwego bursztynu.

Wernisaż wystawy „Imitacje i falsyfikaty bursztynu” odbędzie się w sobotę, 6 grudnia 2025 roku, o godzinie 12.00 w Muzeum Bursztynu. Uczestnicy, którzy poprawnie wskażą ukryte w gablotach okazy prawdziwego bursztynu bałtyckiego, otrzymają upominki z limitowanej serii obrazków przygotowanych przez firmę Amber Experts.

Poszerz swoją wiedzę na temat imitacji bursztynu

W sobotę, 7 grudnia 2025 roku, o godz. 12.00 odbędzie się oprowadzanie z audiodeskrypcją po nowej części wystawy stałej „Imitacje i falsyfikaty bursztynu” w Muzeum Bursztynu. Spotkanie, skierowane do osób z niepełnosprawnością wzroku, poprowadzi historyczka sztuki i audiodeskryptorka Anna Cirocka. Uczestnicy mogli poznać różne rodzaje imitacji bursztynu — od żywic syntetycznych po kopale — zaprezentowane na wystawie, której eksponaty zostały sklasyfikowane na podstawie badań spektroskopowych.

W czwartek, 11 grudnia 2025 roku, o godz. 17.00 w ramach Akademii Bursztynu odbędzie się wykład Michała Kosiora z Amber Experts. Prelegent omówi historyczne i współczesne sposoby naśladowania bursztynu, wskazując na motywacje ekonomiczne, estetyczne i popkulturowe. Poruszy także zagadnienia dotyczące wpływu imitacji na rynek oraz wyzwań związanych z rozpoznawaniem falsyfikatów, podkreślając znaczenie edukacji i rzetelnej wiedzy w ochronie bursztynowego dziedzictwa.

Wystawa dzięki dotacji MKiDN

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.

  • Kwota dofinansowania: 100 000,00 zł
  • Wkład własny Muzeum Gdańska: 75 140,00 zł
  • Całkowita kwota zadania: 175 140,00 zł