Referat Prasowy
Urząd Miejski w Gdańsku
Data publikacji 15:01
Uroczystość odsłonięcia tablicy z nazwą skweru imienia im. Ignacego Daszyńskiego
W sobotę, 14 stycznia, o godz. 11.00 na skwerze pomiędzy ulicami Św. Trójcy, Okopową i Toruńską w Śródmieściu Gdańska odbędzie się uroczystość odsłonięcia tablicy z nazwą skweru imienia Ignacego Daszyńskiego.
W wydarzeniu wezmą udział m.in. Monika Chabior, zastępczyni prezydenta ds. rozwoju społecznego i równego traktowania, Adrian Zandberg, poseł na Sejm RP, Henryk Wojciechowski, członek zarządu Nowej Lewicy, Adam Szczepański - przedstawiciel grupy mieszkańców i mieszkanek Gdańska występujących z inicjatywą upamiętnienia Ignacego Daszyńskiego.
Ignacy Daszyński – premier pierwszego rządu po uzyskaniu przez Polskę niepodległości. Pochodził z rodziny o korzeniach szlacheckich. Urodził się w Zbarażu 26 października 1866. Po śmierci ojca rodzina przeniosła się do Stanisławowa. W 1882 Daszyński został wydalony z gimnazjum. Stało się tak, ponieważ podczas długiej przerwy wygłosił do pozostałych uczniów przemówienie zawierające treści patriotyczne. Incydent ten spowodował napiętnowanie rodziny Daszyńskich przez władze austriackie, a w efekcie pogorszenie sytuacji finansowej. Zmuszeni byli przeprowadzić się do Lwowa. Tam Feliks Daszyński został studentem chemii na politechnice. Nieco później Ignacy zamieszkał z matką w Drohobyczu, gdzie po raz pierwszy zetknął się ze środowiskiem robotniczym. Tam też rozpoczął pierwszą pracę (żadne z gimnazjów nie chciało go przyjąć). Został pisarzem u adwokata. Wkrótce potem zaczął pisać do lewicowego dwutygodnika „Gazeta Naddniestrzańska”. Daszyński wystartował w pierwszych powojennych wyborach do polskiego Sejmu, używając hasła wyborczego Pierwszy Sejm Ustawodawczy to Pierwszy Gospodarz Ojczyzny, to jej budowniczy, źródło jej prawa i mocy. Sejm to Polska Wolna, Niepodległa i Zjednoczona. W ciągu kadencji Sejmu Ustawodawczego, skupił się przede wszystkim na promowaniu programu socjalistycznego. Opowiadał się za nacjonalizacją części przemysłu – utworzeniem państwowych monopoli, np. węglowego czy spirytusowego. Postulował poprawę warunków pracy i bronił praw pracowniczych, jak również popierał rozwój spółdzielczości i edukację chłopów oraz robotników. Zmarł 31 października 1936 w Bystrej Śląskiej.
